Σήμερα βρέχει και η διάθεση μου συμβαδίζει με τον καιρό. Είναι μια
ανοιξιάτικη βροχή που πέφτει συνεχώς εδώ και κάποιες ώρες χωρίς
σταματημό.
Θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω πολύ εύκολα φθινοπωρινή αλλά δεν θα
το κάνω γιατί υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις δύο. Το
φθινόπωρο η βροχή χαρακτηρίζεται από μία φθίνουσα πορεία. Έχει προηγηθεί
το καλοκαίρι, έχουν προηγηθεί οι καλοκαιρινές ζέστες και κάπου η βροχή
ξεκουράζει. Είναι σαν να φωνάζει: Φτάνει τόσο, είναι καιρός να αλλάξουμε
λίγο το περιβάλλον. Μπαίνουμε σε μία φάση όπου οι άνθρωποι κουρασμένοι
μετά από τόσες ζέστες αναζητούν την αλλαγή.
Μ' αρέσει όμως κάπου. Η μελαγχολία είναι μέρος του χαρακτήρα μου και
πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να ξεφεύγει από τα συνηθισμένα
μονοπάτια της σκέψης.
Ώρες ώρες με συλλαμβάνω σε άλλους τόπους και άλλους κόσμους. Για να γίνει αυτό δεν χρειάζομαι και πολλά πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου